اهل دانشگاهه روزگارشم خوشنیست!

اهل دانشگاهم

روزگارم خوش نیست

ژتونی دارم

خرده پولی

سر سوزن هوشی.

دوستانی دارم

بهتر از شمر و یزید

هم چو من مشروط

و اتاقی که در این نزدیکی است

پشت آن کوه بلند.

اهل دانشگاهم

پیشه ام گپ زدن است

گاه گاهی هم می نویسم تکلیف

می سپارم به شما

تا به یک نمره ناقابل بیست كه در آن زندانیست

دلتان زنده شود

چه خیالی، چه خیالی

خوب می دانم گپ زدن بیهودست

دانشم کم عمق است

خر زدن بیهودست!

.

.

از بحر تفکرات یک دانشجوی رنج دیده

خوبه پزشکی نخونده....